Od września w klasie I „a” realizowana jest innowacja pedagogiczna „Plan daltoński w edukacji wczesnoszkolnej pt. Od uczenia się do nauczania”.
Plan daltoński, którego twórczynią jest amerykańska nauczycielka Helen Parkhurst (1887-1957), polega na metodzie indywidualnej pracy każdego dziecka, umożliwia dostosowanie nauki do tempa i rzeczywistych możliwości dziecka, wdraża dziecko do polegania na sobie, rozwija umiejętność podejmowania decyzji, wyrabia poczucie odpowiedzialności za wykonanie podjętego zadania, budzi inicjatywę i samodzielność dziecka, zarówno w działaniu, jak i myśleniu oraz zmusza do poszukiwania najlepszych i najprostszych metod pracy.
Wyróżnia się trzy główne filary edukacji daltońskiej:
Samodzielność w planie daltońskim oznacza, że dzieci samodzielnie rozwiązują problemy, wykonują zadania i poszukują właściwego rozwiązania, co bardzo dobrze działa na motywację. Dzieci z chęcią podejmują wyzwania wymagające ich aktywności. Dzięki wspieraniu samodzielności uczą się obchodzić z własnymi możliwościami. Czas jaki potrzebują na wykonanie jest zależny od tempa pracy i możliwości. W tym samym czasie dzieci wykonują różne zadania, a nauczyciel ma czas, aby udzielać wsparcia wychowankom przejawiającym trudności edukacyjne. Dzieci uczą się także refleksji nad własnymi działaniami, przez co doskonalą umiejętność rozwiązywania problemów w sposób samodzielny lub we współpracy z innymi – wówczas możemy mówić o rozwoju autonomii.
Współpraca w planie daltońskim zawiera w sobie kontekst społeczny i dydaktyczny. Dzieci nie tylko uczą się współdziałania w grupie i wzajemnego szacunku, ale także pracy zespołowej. Zdobywają umiejętności współpracy z innymi dziećmi i wspólnego osiągania wyznaczonych celów.
Plan daltoński stwarza również możliwość rozwoju odpowiedzialności. Z jednej strony daje dzieciom wolność wyboru, jakie zadanie będą wykonywały, kiedy, jak i z kim, z drugiej strony uczy odpowiedzialności za podjęte decyzje i za wykonaną pracę. Powierzanie dziecku różnych obowiązków, planowanie pracy i wywiązywanie się z tego motywuje je jeszcze bardziej i powoduje, że dziecko staje się świadomym i odpowiedzialnym uczestnikiem procesu edukacyjnego.
Proces edukacji wg planu daltońskiego jest wizualizowany, co pozwala dzieciom lepiej zrozumieć i zapamiętać zasady funkcjonowania w miejscu, w którym przebywają. Są to m. in. tablica obecności, tablica dyżurów, zegar daltoński, sygnalizator, kolorowe dni tygodnia, plan dnia, tablica zadań.
Innowacja ta jest propozycją oddziaływań edukacyjnych, dającą nieograniczoną przestrzeń dla nauczyciela do stwarzania sytuacji do nauki, a dla dzieci szerokie możliwości bezpośrednich doświadczeń. Stosowanie pedagogiki daltońskiej pozwala najmłodszym dzieciom na lepsze wyniki w nauce, przygotowanie do umiejętności dokonywania samodzielnych, odpowiedzialnych wyborów oraz umiejętności współpracy
z innymi oraz odpowiedzialności za swoje obowiązki i podejmowane zadania, które są tak ważne w życiu, zarówno na etapie edukacyjnym dziecka, jak i w życiu dorosłym.
Pedagogika panu daltońskiego to również nowy wymiar edukacji, odejście od tradycyjnych metod nauczania i wychowania, umożliwienie wychowania dziecka „ku przyszłości” – by stało się samodzielną jednostką, która bez trudu sprosta różnorodnym wyzwaniom, jakie napotka na swojej drodze.
